Van drukke koffiebar in de stad naar een leven in eenvoud en verwilderde natuur.

Wij zijn Froya en Mark, verliefd op elkaar en op de bergen. Het voelt voor ons natuurlijk aan om in de bergen te wonen. Het klopt gewoon. Wat sommigen hebben met de zee hebben wij met de bergen. Een onbeschrijflijke aantrekkingskracht.

Ze maken wie we zijn. We kozen vaak uitdagende wegen in het leven, en zo is dat ook met de bergen. Maar ze bieden ons vooral ruimte, rust en bescherming, hier hadden wij nood aan.

Meer nog, deze plek brengt ons dicht bij onszelf, dicht bij de natuur. En dat gevoel willen met je delen. We willen andere stadsmussen mee onderdompelen in de rust en puurheid van het leven.

"We worden beschreven als moderne avonturiers."

We hebben gedurfd om deze stap te zetten. En dat was in het verleden net zo. Froya kwam ooit vanuit het Pajottenland naar Antwerpen gewaaid om er een pittoresk bloemenwinkeltje te starten. Mark vertrok naar Indië om na een pittige periode in de horeca tabla’s te leren spelen.

Momenteel is onze grootste uitdaging het renoveren van ons huis. Een oude schuur verbouwen we tot groot verblijf waar we in de toekomst ook gasten willen ontvangen tijdens de wintermaanden. Ondertussen leven we ons leven, worden we omringd door de natuur die ons elke dag dichter bij ons droomleven brengt. Op vrije momenten trekken trekken we met de fiets (elektrisch aangedreven wel) naar boven en verwennen we onszelf met zalige bergtochten.

Wandelen in het hooggebergte is ons grootste geluk. Geen 2 wandelingen zijn hetzelfde, het is elke keer een hele ervaring.

Sinds we dit terrein hebben doen we ook regelmatig aan paddenstoelenyoga. Het zoeken van deze lekkernijen is al een belevenis op zich. Paddestoelen vind je niet wanneer je te hard aan het praten bent. Ze weten zich vaak goed te verstoppen in hun omgeving. Je hebt er volledige focus voor nodig om ze te vinden.

"De euforie wanneer we ons mandje vol morilles of boleten ligt is vergelijkbaar met een kind dat paaseieren raapt."

Zo dromen we ervan om hier een pluktuin, voedselbos en ons eten zelf te kweken.

teamwork

We hebben dit verhaal natuurlijk ook te danken aan ons fantastisch gezin. Jarenlang gingen we met veel plezier samen kamperen, vaak ook in het wild, want dat vonden we leuker dan op afgelikte lapjes grond...

Later hadden we een klein camperbusje en waren we altijd op uit om op afgelegen plekjes te staan... Met respect voor de natuur, vooral omdat we nood hadden aan rust en natuur.

We hebben super veel leuke herinneringen opgebouwd en vooral goesting gekregen om anderen ook die ervaring te laten proeven.

Die pure natuur, die verveelt gewoon niet. Zo herinner ik me een keer dat we ergens stonden en dat Tito, mijn zoon, uren lang zich bezighield met het boetseren van klei. Die haalde hij aan de rand van een beekje... pure ontspanning, het beste speelgoed.