het is niet de berg die we overwinnen maar onszelf
des citadins aux montagnards
Wij zijn Froya en Mark, verliefd op elkaar en op de bergen. Het voelt voor ons natuurlijk aan om in de bergen te wonen. Het klopt gewoon. Wat sommigen hebben met de zee hebben wij met de bergen. Een onbeschrijflijke aantrekkingskracht.
Ze maken wie we zijn. We kozen vaak uitdagende wegen in het leven, en zo is dat ook met de bergen. Maar ze bieden ons vooral ruimte, rust en bescherming, hier hadden wij nood aan.
Meer nog, deze plek brengt ons dicht bij onszelf, dicht bij de natuur. En dat gevoel willen met je delen. We willen andere stadsmussen mee onderdompelen in de rust en puurheid van het leven.
"We worden beschreven als moderne avonturiers."
We hebben gedurfd om deze stap te zetten. En dat was in het verleden net zo. Froya kwam ooit vanuit het Pajottenland naar Antwerpen gewaaid om er een pittoresk bloemenwinkeltje te starten. Mark vertrok naar Indië om na een pittige periode in de horeca tabla’s te leren spelen.
Momenteel is onze grootste uitdaging het renoveren van ons huis. Een oude schuur verbouwen we tot groot verblijf waar we in de toekomst ook gasten willen ontvangen tijdens de wintermaanden. Ondertussen leven we ons leven, worden we omringd door de natuur die ons elke dag dichter bij ons droomleven brengt. Op vrije momenten trekken trekken we met de fiets (elektrisch aangedreven wel) naar boven en verwennen we onszelf met zalige bergtochten.
Wandelen in het hooggebergte is ons grootste geluk. Geen 2 wandelingen zijn hetzelfde, het is elke keer een hele ervaring.
Sinds we dit terrein hebben doen we ook regelmatig aan paddenstoelenyoga. Het zoeken van deze lekkernijen is al een belevenis op zich. Paddestoelen vind je niet wanneer je te hard aan het praten bent. Ze weten zich vaak goed te verstoppen in hun omgeving. Je hebt er volledige focus voor nodig om ze te vinden.
"De euforie wanneer we ons mandje vol morilles of boleten ligt is vergelijkbaar met een kind dat paaseieren raapt."
Zo dromen we ervan om hier een pluktuin, voedselbos en ons eten zelf te kweken.
travail en équipe
Nous devons aussi cette histoire à notre famille fantastique. Pendant des années, nous avons aimé camper ensemble, souvent aussi dans la nature, car nous aimions mieux cela que sur des terrains léchés...
Plus tard, nous avons eu un petit camping-car et nous étions toujours dehors pour nous tenir dans des endroits reculés... Dans le respect de la nature, bien sûr.
Nous avons accumulé beaucoup de bons souvenirs et avons surtout envie de laisser les autres goûter cette expérience aussi.
Cette nature pure, ça ne devient pas ennuyeux. Par exemple, je me souviens d'une fois où nous étions debout quelque part et Tito, mon fils, a passé des heures à modeler de l'argile. Il l'a eu au bord d'un ruisseau... pure détente, les meilleurs jouets.
